Laos

Laos is een land dat ligt in Zuidoost-Azië ten noorden van Thailand en ten westen van Vietnam. Het is het enige land in Pacifisch Azië dat geen kustlijn heeft. Het land heeft een oppervlakte van 236.800 km², waarvan 4736 km² water. Het totale oppervlak is bijna 6 keer zo groot als Nederland. Het landschap is grotendeels erg ruw bergachtig terrein met hier en daar wat vlakke gebieden, voornamelijk rondom de rivier de Mekong.

Na een trek in het Noorden van Laos komen we weer terug in Houay Xai – google zegt hierover in het Engels:

“ Houay Xai also Houayxay or Houei Sai is the capital of the Laos province of Bokèo. It lies on the banks of the Mekong river, which forms the border to Thailand. More or less a transport stop-over, there is not much to see in this small town, other than to sit on the banks of the Mekong and watch the river flow past.”

En dat is wat we nu zitten te doen, genieten van een zonsondergang aan de oever van de Mekong en een beetje aan het bijkomen van ons eerste avontuurtje in het Noorden, waar we twee nachten verbleven. De eerste fun hier is toch wel te ontdekken dat er niets te plannen valt.. Ik vind het wel amusant, maar heb ook twee mannen al helemaal over de rooie zien gaan. Schaamteloos en zonder enig respect voor de cultuur, maar goed.. Op de heenweg zou ons minibusje misschien gaan.. tenminste, als er genoeg mensen zouden zijn.. Wij waren de eerste 2 en of we er maar om 9 uur konden staan de volgende ochtend.. Lang verhaal kort, uiteindelijk vertrokken we rond half 12.. 140 km door de bergen naar een dorpje, waar sinds 5 jaar een asfaltweg doorheen loopt en waar ze sinds een jaar elektriciteit hebben.. Echt een andere wereld nog waar je wel al proeft en ziet dat het er snel zal veranderen.

De eendaagse trek die we er deden was qua regelen niet eenvoudig, dat krijg je ervan als je van de betreden paden afgaat. 3 keer terug naar het kantoor, wat wel open was, edoch, de eerste twee keer niemand aanwezig.. maar goed, de trek was wel de moeite waard, tenminste vanuit fitness oogpunt..pffhhh.. Stijgen en dalen op vochtige, glibberige paadjes, weinig grip door met blubber vollopende schoenzolen.. ontspannen lopen is anders.. In het dorp kijken de ukkies zowaar nog verschrikt naar ons.. Internet en tv zijn hier nog niet geheel doorgedrongen, tegenwoordig al bijna een zeldzaamheid.

De lunch was lollig.. Alles op de grond in bananenbladeren.. Vis, sticky rice, omelette, groene groente, beetje spinazie-achtig-geen idee, een aardappel en banaan.. Met 5 man eten we met onze ( rechter-) hand en… smakken!!! Dat kostte ons wel wat moeite, zo tussen de lachsalvo’s door.. Ah.. daar komt de ‘Hotpot’ of Lao barbecue eraan, is het donker, 22 graden en gaan we lekker eten!

De boottrip over de Mekong van Houay Xai naar Luang Prabang.

De vraag is altijd wat je zal bijblijven? Zullen het de prachtige vergezichten zijn of de relatieve frisheid in de morgen? Of het geluk wat we hadden op de tweede dag, waarbij we naar een andere boot moesten en ineens eerste klas leken te varen? Hoe dan ook, de boottrip was niet zo fotogeniek als ik gehoopt had qua leven langs de rivier, maar daar stond wel de mooie natuur tegenover!

Luan Prabang

Luan Prabang is een grote stad, 24 uur stroom, wifi, vette mini-vans en een niet aflatende stroom toeristen, die ervoor zorgen dat het even duurt voor we de echte stad beginnen te zien. Echter, hoe langer we er zijn,  hoe meer we de charmes beginnen te ontdekken en zijn er gelukkig plekken genoeg waar je niet over de toeristen struikelt. De ceremonie ’s morgens van de honderden monniken die hier zijn is mooi om mee te maken en bij de Wats  zijn de monniken blij met een gesprekje om hun engels te oefenen, wat leuk is om te doen.

De markt is ontspannen en bizar. Geroosterde ratten, gegrilde kikkers, larven a la plancha en verse varkensoren stuiteren op onze netvliezen. De Lao gaan verbazend ontspannen met ons toeristen om. Weinig tot geen opdringerig gedoe en hooguit 1 keer vragen ze of we misschien een tuktuk of boottochtje willen maken vandaag. Daar worden we vrolijk van.

Een andere ontspannen Lao gewoonte is de kruidensauna van sereh/citroengras, een stoombad. En terwijl je huid zachter wordt scrub je jezelf met een wat ruwe kiezel, die lekker in je hand moet liggen. Tussendoor mandiën en na 2 à 3 keer ben je rozig zacht. Nog een massage van een uur in Lao-style en de dag is compleet, ongeacht wat je verder deed.  Morgen pakken we de bus naar Vientiane.. Hoorden net in de sauna dat het een zeker 12 uur durende helse rit zal worden. We verheugden ons op de afgrondvergezichten, maar die werden helaas geregeld aan ons oog onttrokken doordat we in de wolken waren – zeg maar gerust vette, dikke mist met een zicht van 25 meter. Tel daar nog regen en blubber op de weg bij op en het moge duidelijk zijn,  dat we liever onze ogen gesloten hielden of in ons boek doken. Na ruim 12 uur in de bus kwamen we in het donker in Vientiane aan waar we al snel een tophotelletje vonden en twee leuke dagen beleefden.

In het Buddhapark hadden we een goede middag. Wel eerst 27 km tussen de locale bevolking opgevouwen gezeten in de plaatselijke bus, maar dat loonde de moeite. Het park is gemaakt in 1958 en toont een bonte verzameling beelden uit de Buddha cultuur. Lekker gek allemaal. Toch ook weer een paar mooie tempels gezien en echt heerlijk Frans gegeten in een Frans restaurant, le Vendome met Franse kok en voortreffelijke wijntjes.