Vietnam

Algemeen

Vietnam wordt begrensd door China in het noorden, door de Golf van Tonkin in het noordoosten, door de Zuid-Chinese Zee in het zuidoosten, door Cambodja in het zuidwesten en door Laos in het noordwesten. Met 92.000.000 inwoners behoort Vietnam tot de meestbevolkte landen ter wereld. De hoofdstad is het noordelijke Hanoi en de grootste stad is de zuidelijke Ho Chi Minhstad, het vroegere Saigon.

Mekong Delta – Life becomes art in The Delta… and I can take you there ( Lê Hong Thái )

Via de Australische eigenaar van een wijnbar, mooi gelegen op een voormalige opium raffinaderij in Saigon zijn we terecht gekomen in Ben Tré, een plaatsje buiten de toeristische route. Daar zou de kans om het echte leven in de Mekong Delta te treffen groter zijn dan via de gebaande paden. We troffen het. Een goedlachse Vietnamees, Thai genaamd, wist ons over te halen de volgende dag met hem mee te gaan en een dag en nacht te gast te zijn in zijn ‘homestay’. Een spannende rit achterop de brommer, een boottrip met sunset, een bezoek aan een kokosnootfabriek met heerlijke snoepjes en vuurvliegjes gevangen, alsmede een vis, die ’s avonds bij het eten zalig was klaargemaakt door zijn vrouw. Allemaal leuk en in goed gezelschap van 2 Duitsers en een Nederlandse. ’s Avonds onder het genot van zelfgestookte rijstwijn – 40% – een stuk geschiedenisles uit de eerste hand over Vietnam gehoord. Thai, 52 jaar en kungfu man, vocht jarenlang in Cambodja en had geluk.. alleen een halve pink kwijt en een scherf in zijn hoofd; ‘ I am a happy man and sometimes I become a little crazy..’ (  Lê Hong Thái – tel: (84)91 455 7386 – e-mail: magiestone16@yahoo.com )

De volgende ochtend nog naar een marktje gewandeld, waar Thai de dames versierde met natuurlijke sieraden, zoals oorbellen van 2 blaadjes, een bloemenringetje, een muts  van bananenblad tegen de zon of de regen en toen was het alweer tijd om verder te gaan. Achterop de brommer, net op tijd bij de bus en op naar Mui Ne. In de gauwigheid vergeet Len de Lonely Planet en ik een accu voor de camera. Gelukkig zijn die accu’s goed tegenwoordig. Met de bus terug naar Saigon, met de taxi naar busterminal Noord en weer net op tijd met de bus verder. Om 6 uur ’s avonds zitten we in Mui Ne en vinden we voor 3 nachten een betaalbaar hotelletje aan zee.

Mui Ne

Strand zien we amper, het zal met de stijgende zeespiegel te maken hebben. Heftige golven slaan bijna voortdurend kapot tegen het terras. Niet echt aanlokkelijk om een duik te nemen. De eerste dag zijn we lui, slapen we nog een restje jetlag uit, lezen en slenteren we door de kilometers lange straat van Mui Ne en genieten we van een massage.

Bij ons heerlijke Kerstdiner op een volkomen chaotisch, druk buitenterras met rode plastic stoeltjes en een blauwe Tigerbeer emmer die als wijnkoeler dienst doet, besluiten we ons ritme om te gooien en voor vroege morgens en siësta’s te gaan. De volgende ochtend wandelen we dan ook in relatieve koelte lekker een kilometer of 7 weg en krijgen we een mooi beeld van de vissertjes in hun drijvende tobbes en ontbijten we bij een aardige Amerikaan, lees oude hippie, die in 1971 in Amsterdam woonde en elk weekend lsd gebruikte. Nu gesetteld met een prachtige zaak en bezig met de import van zonnepanelen.

Na de siësta huren we twee fietsen om naar de haven te fietsen. Ik had daar veel vissersboten zien liggen toen we aankwamen en hoopte op mooie foto’s. Mijn fiets was te klein, Len haar trapper hing er half bij en van die heuvels à 7 % hadden we in de auto weinig gemerkt.. Ook was het wat verder weg dan we dachten.. Na 12 kilometer komen we aan, te laat, de zon verkeerd, kortom terug maar weer.. In het donker, geen licht op die fietsen, en zwetend als otters moeten we weer 12 km terug, maar na een douche en een Lao beer smaakt het Kerstdiner ons weer voortreffelijk! Inktvis met knoflook, verkeerd bezorgde hotpot chicken, gamba’s, morning glory en fried rice seafood, begeleidt met een heerlijke witte Dalat wijn en dat alles voor  nog geen 400.000 dong.

De volgende ochtend staan we om 5 uur op om een sunrise te zien bij de ‘red dunes’. Met de taxi erheen, maar ach, toeristische folklore met sleetje van het zand af en niet echt een zonsopkomst. Ons wel verbaasd over de huwelijksfotograaf, met 2 assistenten, die stuntelig bezig waren en gelukkig een prachtig portet kunnen maken van een Vietnamese dame, die sleetjes ( lees plastic platen ) probeerde te verhuren.
Om 8 uur weer terug, lekker ontbeten en lui lezend de dag door tot ons mini busje naar Dalat om half 6 vertrekt. Gelukkig voor vertrek nog een kamer kunnen reserveren in het Dreams Hotel aldaar.

Dalat

Een helse rit van 4 uur brengt ons daar. Ze rijden echt als gekken hier, maar goed, we geven ons over, luisteren naar onze eigen muziek en bidden en bidden en bidden. Please, Geen tegenliggers meer, geen gaten in de weg waar een nijlpaard in kan verdwijnen, geen haarspeldbochten meer en zelfs op die nieuwe snelweg presteren ze het slingerend veel te hard te gaan en dan was dit een chauffeur op leeftijd..

Na een frisse nacht zitten we nu op een terras aan het water in Dalat, in de bergen – ik gok rond de 1400 meter. Aangename temperatuur, hoewel vannacht zelfs fris en nu bewolkt. Zometeen de stad ontdekken.. Het kleine Parijs van Vietnam, waar het altijd lente is..

Net the Crazy House bezocht. Is het Disney, Dali of is het Gaudi? Hoe dan ook zorgt deze Vietnamese architecte voor een glimlach en verwondering over haar schepsel, wat ook nog eens een ludiek hotel met krankzinnige kamers herbergt. Morgen kijken of we het art deco stationnetje kunnen vinden..

Vietnam 2012.. De wereld wordt kleiner en kleiner.. Net Kersttoespraak 2012 gezien via Uitzending Gemist.. Een hotel zoeken en boeken 500 km verderop? Geen probleem.. Binnenlandse vlucht boeken met de iPhone? Ook geen probleem meer.. Even video skypen met het thuisfront? Hoppa en contact.. Allemaal prachtig, maar eerlijk gezegd.. Soms ook wat teveel van het goede..

Easy Riders

Gisterenavond nam onze vakantie een wending. Toen we het hotel uitstapten om een hapje te gaan eten, stond ineens Hung voor onze neus.. Een Easy Rider, die aardig wat Nederlandse woordjes kende en ons vertelde dat hij tours by car deed en niet met de motor, zoals de meeste easy riders wel doen. Daar had ik wel oren naar omdat ik niet lekker op een motorfiets zit.. ‘Ach, een fototourtje van een dag’, dacht ik..

Uiteindelijk werd het een tour van 5 dagen. Van Dabat naar Hoi An wordt een vakantie in de vakantie. Dwars door de bergen, een beetje langs de Ho Chi Minh trail, brengen we bezoeken aan minorities als De Ha’Lang en de Bahnar. Een boeiende kennismaking met de mensen en ambachten van Midden Vietnam. Zijdefabriekjes, rijstwafelfabriekjes, rijstwijnstokerijen, miefabriekjes, wezelkoffiefabriekjes, ananasplantages, rubberplantages, noem maar op! Bij de meeste fabriekjes is er de laatste 200 jaar weinig veranderd. Kleinschalig, primitief, maar prima werkend en genoeg om de familie te onderhouden.

Hoi An

Hoi An is lieflijk met honderden lampionnetjes en Chinese en Japanse invloeden vanaf de 16e eeuw. Autovrij en romantisch, maar helaas ook al wat over de top. Gelukkig zien we door de toeristen heen nog wel de charme van Hoi An en vermaken we ons er ondanks het miezerige weer uitstekend.

Len doet een hele leuke cooking class en laat me ’s avonds in hetzelfde restaurant al dat lekkers proeven, we wandelen 10 km heen en terug door de regen naar het strand en bezoeken My Son. Oude ruïnes, waar we ontdekken dat we verwend geraakt zijn na Angkor Wat en Ayutthaya.

Hilarisch was het terrasje waar we op neerstreken langs de rivier, even droog en zowaar iets van een zonsondergang. Meerdere mensen gaan er zitten en het bier wordt bediend vanuit een huis 40 meter verderop. Blijkt na 3 minuten dat we op de aanlegsteiger van de busboten zitten en komt er elke 3 minuten een bootlading vol inwoners met scooters aanleggen. Alles schuift gezellig langs elkaar heen, alvorens de rust weer terug keert. Van Hoi An zijn we via Da Nang naar Hanoi gevlogen.